De kakkerlak vormt een orde van insecten, die oppervlakkig enigszins lijken op kevers maar hiervan toch sterk verschillen, onder andere door het ontbreken van een volledige gedaanteverwisseling. Bidsprinkhanen en termieten zijn sterker verwant aan de kakkerlakken dan andere insectenorden. Er zijn 4690 soorten kakkerlakken, waarvan er ongeveer twintig wel eens als plaag kunnen voorkomen.
De lengte van de kakkerlak varieert van minder dan een cm tot 8 centimeter. In Holland komen in huizen de “Duitse kakkerlak” en de “Amerikaanse kakkerlak” voor als plaag. In Nederlandse bossen vindt men 5 soorten kakkerlakken waarvan 4 oorspronkelijk inheems zijn: de heidekakkerlak, de boskakkerlak, de bleke kakkerlak, en de noordse kakkerlak deze soorten leven in de bladderlaag van kruidenrijke bermen en bosranden. De vijfde soort, de Duitse kakkerlak is al ruim 150 jaar in Holland te vinden en wordt als ingeburgerd beschouwd.
Kakkerlakken hebben een eironde en verticaal afgeplatte lichaamsvorm en zijn meestal goed gecamoufleerd, doorgaans bruin tot zwart. Sommige tropische soorten zijn meer bont gekleurd zoals rood en geel, of ook wel groen. Ze kunnen vaak zeer snel lopen en veel soorten kunnen vliegen. Kakkerlakken zijn alleseters. Sommige soorten kunnen 10 tot 40 dagen zonder eten. Er is bekend dat ze elkaars geursignalen oppikken en hierop reageren. De lange voelsprieten zijn ook bij een kakkerlak in rust meestal voortdurend in beweging.
Kakkerlakken hebben een snelle voortplanting. De hoeveelheid kakkerlakken in een eipakketje is soortspecifiek. De snelheid van ontwikkeling hangt af van de omgeving, vooral de temperatuur en het voedsel aanbod.Een vrouwelijke kakkerlak draagt ongeveer dertig kakkerlakken die na drie tot vijf weken van het lichaam worden afgezet. Hoewel kakkerlakken zelf voor de mens onschadelijk zijn, kunnen ze bacteriën en ziektes overbrengen door van voedsel te eten, er hun behoefte op te doen of er overheen te lopen.
Kakkerlakken bestrijden
De kakkerlak in huis kan moeilijk te bestrijden zijn, omdat de kakkerlakken in spleten wegkruipen en verbazend goed tegen de meest gebruikte gifstoffen kunnen. Door massaal en preventief gebruik van bestrijdingsmiddelen treedt namelijk resistentie op. Een zeer efficiënte en niet-giftige methode is de zogenaamde “Vegas roach trap”. Deze bestaat eenvoudigweg uit een glazen pot met nauwere opening (bijvoorbeeld een groentepot), gedeeltelijk gevuld met koffiedik (en eventueel water). De buitenkant van de pot kan desnoods worden bedekt met ruw plakband, zodat de kakkerlakken makkelijker naar binnen kunnen klimmen. In kassen en op andere plaatsen met veel planten wordt tegenwoordig gebruikgemaakt van het kakkerla lokdoosje.
Kakkerlak als huisdier
Sommige soorten worden gehouden als huisdier zoals deze doodshoofdkakkerlak met twee nimfen.
Duitse kakkerlak
Sommige tropische soorten (alleen soorten die bij ontsnappen op den duur niet in huis overleven en zo een plaag zouden kunnen worden) worden wel als huisdier in een terrarium gehouden, hetzij voor hun eigen charme dan wel om als voedseldieren te dienen voor andere terrariu mdieren zoals grotere hagedissen.Als voedsel eten ze vrijwel alles wat mensen ook eten. Een dieet van een stukje appel of banaan, wat visvoervlokken, goedkope honden- of kattenbrokjes en havervlokken is voldoende rijk om ze op te laten gedijen. Drinkwater moet aanwezig zijn maar niet op zo’n manier dat ze erin kunnen verdrinken. De voortplantingssnelheid hangt nogal af van de temperatuur maar een generatietijd van enkele maanden tot één à twee jaar voor de grootste soorten is haalbaar. Kamertemperatuur is voor de meeste soorten net te koud en dat is maar goed ook in het geval van ontsnapping. Kakkerlakken gaan zeer zuinig met hun energie om: ze zitten liefst het grootste deel van de tijd verborgen en komen alleen tevoorschijn om even te eten en te paren.